పోతన తెలుగు భాగవతము

10.2-555-క.

బలుఁ డపుడు ఱాలు తుమురై
యిల రాలఁగఁ జేసి యార్వ నే నుడుగక యా
వలిముఖుఁడు తాలసన్నిభ
ము లయిన నిజబాహుదండముల నుగ్రుండై.

టీకా:

బలుడు = బలరాముడు; అపుడు = అప్పుడు; ఱాలు = రాళ్ళు; తుమురు = పొడిపొడిగా; ఐ = అయ్యి; ఇలన్ = నేలపై; రాలగన్ = రాలునట్లు; చేసి = చేసి; ఆర్వన్ = సింహనాదము చేయగా; ఏన్ = ఏమాత్రము; ఉడుగక = వెనుదీయకుండ; ఆ = ఆ; వలిముఖుడు = కోతిగాడు {వలీముఖము - ముడుతలతో కూడిన ముఖము కలది, కోతి}; తాల = తాడిచెట్టు; సన్నిభములు = వంటి; అయిన = ఐన; నిజ = తన యొక్క; బాహుదండములన్ = చేతులు అను కఱ్ఱలతో; ఉగ్రుండు = భయంకరుడు; ఐ = అయ్యి.

భావము:

వాడు వేసే రాళ్ళు అన్నింటినీ బలరాముడు పొడి పొడి చేసేసాడు. దానితో ద్వివిదుడు కోపం మితిమీరడంతో తాటిచెట్లవంటి తన బాహువులతో బలరాముడి మీద ముష్టియుద్ధానికి తలపడ్డాడు.