పోతన తెలుగు భాగవతము

3-331-తే.

తగ నహంకారమూలతత్త్వంబు నొంది
నీవు పుట్టింపు" మనుచు రాజీవభవుఁడు
వినఁగ నానతి యిచ్చి యవ్వనజనాభుఁ
డంత నంతర్హితుం డయ్యె ననఘచరిత!"

టీకా:

తగన్ = అవశ్యమున్; అహంకార = అహంకారము; మూల = ముఖ్యమైన; తత్త్వంబున్ = తత్త్వమును; ఒంది = పొంది; నీవున్ = నీవు; పుట్టింపుము = సృష్టింపుము; అనుచున్ = అని; రాజీవభవుడు = బ్రహ్మదేవుడు {రాజీవభవుడు - రాజీవము (పద్మము)నందు పుట్టినవాడు, బ్రహ్మదేవుడు}; వినగన్ = వింటూవుండగా; ఆనతిన్ = ఆజ్ఞ; ఇచ్చి = ఇచ్చి; ఆ = ఆ; వనజనాభుడు = విష్ణుమూర్తి {వనజనాభుడు - పద్మము బొడ్డున కలవాడు, విష్ణువు}; అంతన్ = అంతట; అంతర్హితుండు = అదృశ్యుడు; అయ్యెన్ = ఆయెను; అనఘచరిత = పుణ్యవర్తనా;

భావము:

ఓ పుణ్యచరితుడా! బ్రహ్మా! అహంకారమే, మూలతత్వంగా గ్రహించి నువ్వు సృష్టి చెయ్యి” అని బ్రహ్మను ఆజ్ఞాపించి, అనంతరం భగవంతుడైన విష్ణువు అంతర్హితుడైనాడు.”