పోతన తెలుగు భాగవతము

10.2-1225-ఆ.

ప్రళయవేళ నీవు భరియింతు వంతకుఁ
గారణంబ వగుటఁ గమలనాభ!
భక్తపారిజాత! భవభూరితిమిరది
నేశ! దుష్టదైత్యనాశ! కృష్ణ!

టీకా:

ప్రళయలవేళన్ = ప్రళయకాలమున; నీవు = నీవు; భరియింతువు = భరించెదవు; అంత = సమస్తమైన సృష్టి; కున్ = కిని; కారణంబవు = మూలకారణుడవు; అగుటన్ = ఔటచేత; కమలనాభ = కృష్ణా; భక్త = భక్తులకు; పారిజాత = కల్పవృక్షమైనవాడా; భవ = సంసారము అను; భూరి = గొప్ప; తిమిర = చీకట్లకు; దినేశ = సూర్యడైనవాడా {దినేశుడు - పగలుకు ప్రభువు, సూర్యుడు}; దుష్ట = దుర్మార్గులైన; దైత్య = రాక్షసులను; నాశ = నాశము చేయువాడా; కృష్ణా = కృష్ణా.

భావము:

శ్రీకృష్ణా! భక్తులపాలిటి పారిజాతమ! భవబంధాలను విదూర! దుష్టశిక్షక! సమస్తమునకు కారణభూతుడవైన నీవు, అటువంటి శరీరాల్లో అంతరాత్మవై వర్తించి, ప్రళయ కాలంలో వాటిని ఆ సకలాత్మలను అన్నింటిని నీలో లీనం చేసుకుంటావు.