ద్విపదభాగవతం - కల్యాణకాండ : బాణుని రెండవ యుద్ధము
అంతయుఁ గని బాణుడట రథంబెక్కి
యంతకాకారుఁడై హరిమీఁదఁ గవిసి
యురుతరకనకపుంఖోజ్వలంబైన
శరపరంపరలు భీషణముగా జొనుప
హరి వాని బాణంబులవలీలఁ దునిమి
యిరుబాణమొక్కట నిరమేయుటయును;
క్రమ్మర మూర్చిల్లి క్రన్నన దెలిసి
యమ్మురారాతిఁ బెక్కమ్ములనొంచి 1000
భల్లమొక్కట వామభాగంబు నొంప
విల్లూడిపడుటయు విష్ణుఁడు కనలి
ధారుణి వడఁక పాతాళంబు బెదర
వారాసి కలఁగ దిగ్వలయంబు పగులఁ
దారలు డుల్ల నుత్తానచక్రంబు
దారుణశక్తిచే దనుజుని వైచె!
అరమంట లందంద యెగసి మిన్నంద
నురుముచందంబున నురుఘోష మెసఁగ
గుఱి మానికొమ్మలు కుప్పలై పడఁగ
నఱికినక్రియ భీషణస్ఫూర్తి మెఱయఁ
గటక కేయూరకంకణహేతిరుచులఁ
బటుతరంబుగ బాణుబాహులు నఱుకఁ
గని నీలకంఠుఁడు కమలాక్షు కడకుఁ
జనుదెంచి భక్తవాత్సల్యతఁ బలికె
“విశ్వజగన్నాథ! విశ్వరూపాఖ్య!
విశ్వవిశ్వంభర! విశ్వసంహార!
వేదాంగవాహన! వేదాంతవేద్య!
వేదగోచర! సర్వవేదాంతకృష్ణ!
అవని భారముమాన్ప ససురాళిఁ దునుమ
నవతరించినవాఁడ వంభోజనయన! 1010
నీవాదిమూర్తివి నిఖిలమూర్తులును
నీవెకాకొండక నెఱిఁజూపగలడె?
బాహాసురుఁడు నాకు భక్తుఁడు వీని
బాహులన్నియుఁదుంప బంతంబుగాదు.
ననుగృపఁజూచి మన్నన నాల్గుచేతు
లునుపవే” యనుటయు నుగ్రాక్షుఁజూచి
గరుడుని డిగి వచ్చి కరకంఠుకేలుఁ
గరములఁ గీలించి కమలాక్షుఁడనియె.
“నీ భక్తుఁడననేల? నిగిడియే ప్రొద్దు
మాభక్తుఁడీతడు మాప్రాఁతవాఁడు
మాన్యుఁడు ప్రహ్లాదు మనుమని కొడుకు
ధన్యాత్ముఁడగు బలితనయుఁడు గాన
నీతని కరుణించి యిచ్చితినాల్గు
చేతులు; నినుపూజ సేసెడికొఱకు
నీ భక్తులగు వారు నెఱి మాకు ప్రియులు
మా భక్తులగువారు మరి నీకు ప్రియులు
గాక నెందును వేరు గలదయ్య మనకు?
శ్రీకంఠ!” అని పల్కి శివుని వీడ్కొలిపి
చెలువార నాలుగు చేతులుఁదక్క
బలితనూభవు వేయి బాహువుల్ త్రుంచి 1020
యేచి నెత్తురుగమ్మనేపారమేను
పూచిన మోదుగుఁ బొలుపారు నతఁడు
హరిపదాంబుజముల కందంద మ్రొక్కి
పరమసదానందభరితుఁడై పలికె.
“ఆదినారాయణ! అఖిలసన్మునులు
వేదాంత విదులును వెదకంగలేని
భవదీయ శ్రీపాదపద్మయుగ్మంబుఁ
దవిలి కొలువగంటి ధన్యుండనైతి!
అన్ని చేతులునేల యీశానుపూజ
కున్న చేతులెచాలు నురగేంద్రశయన!”
అని పల్క విని బాణు హరి డాయఁబిలిచి
తనువెల్ల నిమిరి ఖేదంబెల్ల మాన్పి
యమరత్వమును బ్రమదాధిపత్యమును
గమలాక్షుఁడిచ్చిన బహుసంతసిల్లె.