బమ్మెర పోతన : కరుణశ్రీ వారి మహాకవి పోతన
కరుణశ్రీ వారి మహాకవి పోతన
1
ముద్దులుగార భాగవతమున్ రచియించుచు పంచదారలో
నద్దితివేమొ గంటము మహాకవిశేఖర! మధ్య మధ్య ఆ
ట్లద్దక వట్టి గంటమున నట్టిటు గీచిన తాటియాకులో
పద్దెములందు ఈ మధురభావము లెచ్చటనుండి వచ్చురా?
2
గంటమొ చేతిలోది ములుగఱ్ఱయొ? నిల్కడ యింటిలోననో
పంటపొలానొ? చేయునది పద్యమొ సేద్యమొ? మంచమందు గూ
ర్చింటివొ మంచెయందొ? కవివో గడిదేరిన కర్షకుండవో?
రెంటికి చాలియుంటివి సరే హలమా కలమా ప్రియంబగున్?
3
కాయలు గాచిపోయినవిగా యరచేతులు! వ్రాత గంటపున్
రాయిడి చేతనా? మొరటునాగలిమేడి ధరించి సేద్యమున్
జేయుట చేతనా? కవికృషీవల! నీ వ్యవసాయదీక్ష కా
హా యని యంతలేసి కనులార్పక చూచిరిలే దివౌకసుల్.
4
మెత్తని చేయి నీది; సుతిమెత్తని చిత్తమువాడ వంచు నీ
పొత్తమె సాక్ష్యమిచ్చు; పొలమున్ హలమున్ గొని దున్నుచో నెటుల్
గిత్తల ముల్లుగోల నదలించితివో; వరిచేలపైన ను
వ్వెత్తుగ వ్రాలుచో పరిగపిట్టల నెట్టుల తోలినాడవో!
5
“నమ్ముము తల్లి నాదు వచనమ్ము; ధనమ్మునకై బజారులో
అమ్మనుజేశ్వరాధముల కమ్మను ని”న్నని బుజ్జగించి నీ
గుమ్మములోన నేడ్చు పలుకుంజెలి కాటుకకంటి వేడి బా
ష్పమ్ములు చేతితో తుడిచివైచెడి భాగ్యము నీకె యబ్బెరా!!
6
గంటలు కట్టుకొంటివటగా! విటగాండ్రను బోలునట్టి యీ
కుంటి కురూపి భూపతులకుం గవితాసుత నీయ నంచు; ఆ
పంటవలంతి యల్లునకె భాగవతమ్మును ధారవోసి ని
ష్కంటక వృత్తికై నడుముగట్టితి వెంతటి పుణ్యమూర్తివో!
7
అచ్చపు జుంటితేనియల, నైందవబింబలుధారసాల, గో
ర్వెచ్చని పాలమీగడల, విచ్చెడి కన్నెగులాబి మొగ్గలన్
మచ్చరికించు ఈ మధురమంజుల మోహనముగ్ధశైలి నీ
వెచ్చట నేర్చినావు? సుకవీ! సుకుమార కళాకళానిధీ!
8
కమ్మని తేటతెల్గు నుడికారము లేరిచి కూర్చి చాకచ
క్యమ్ముగ కైతలల్లు మొనగాండ్రు కవీశ్వరు లెంతమంది లో
కమ్మున లేరు -నీ వలె నొకండును భక్తిరసామృతప్రవా
హమ్ముల కేతమెత్తిన మహాకవి యేడి తెలుంగు గడ్డపై?
9
ఎండిన మ్రోడులే కిసలయించెనొ! యేకశిలాపురమ్ములో
బండలు పుల్కరించెనొ! అపారముదమ్మున తెల్గుతల్లికిన్
గుండెలు పొంగిపోయి కనుగొల్కులు నిండెనొ! పచ్చిపైరులే
పండెనొ! జాలువాఱిన భవత్కవితామృత భక్తిధారలన్.
10>br> భీష్ముని పైకి కుప్పించి లంఘించు గో
పాలకృష్ణుని కుండలాల కాంతి;
కరిరాజు మొఱవెట్ట పఱువెత్తు కఱివేల్పు
ముడివీడి మూపుపై బడినజుట్టు;
సమరమ్ముగావించు సత్య కన్నుల నుండి
వెడలు ప్రేమక్రోధవీక్షణములు;
కొసరి చల్దులు మెక్కు గొల్లపిల్లల వ్రేళ్ళ
సందు మాగాయ పచ్చడి పసందు;
ఎటుల కనుగొంటివయ్య! నీ కెవరు చెప్పి
రయ్య! ఏ రాత్రి కలగంటివయ్య! రంగు
కుంచెతో దిద్ది తీర్చి చిత్రించినావు!
సహజపాండితి కిది నిదర్శన మటయ్య!
11
భాగవతమ్ము భాగ్యపరిపాకమ ఆంధ్రులకెల్ల దాని ముం
దాగగజాల వేకవిత లంచు నభంబున దేవదుందుభుల్
మ్రోగినవేమొ! నీవు కలముం గొని కావ్యము వ్రాయ చిందిపో
సాగినవేమొ! తీయని రసాలరసాలు త్వదీయలేఖినిన్!
12
వేసము మార్చి యిన్ని దిగవేసి “యభా” సొనరింపకుండ శ్రీ
వ్యాసుని గ్రంథ మాంధ్రమున వ్రాసితి వందము చింద; నీద అ
గ్రాసనమయ్య; ఆంధ్రకవులందు; వరాలకు నెత్తు కెత్తుగా
ఆ సొగసైన పద్దము లయారె! తయారగు నీ కలాననే! !
13
ఖ్యాతి గడించుకొన్న కవులందరు లేరె! అదేమి చిత్రమో
పోతన యన్నచో కరిగిపోవు నెడంద, జొహారు సేతకై
చేతులు లేచు; ఈ జనవశీకరణాద్భుతశక్తి చూడగా
నాతని పేరులో గలదొ! ఆయన గంటములోన నున్నదో!
- ( కరుణశ్రీ - ఉదయశ్రీ)