షష్ఠ స్కంధము : అజామిళోపాఖ్యానము
- ఉపకరణాలు:
తన సతియుఁ దాను గూరిమి
మనమునఁ బెనఁగొనఁగ నక్కుమారుని ననిశం
బును ముద్దు జేయుచుండెను
జనవర! వాత్సల్య మాత్మ సందడిఁ గొనఁగన్.
టీకా:
తన = తన యొక్క; సతియున్ = పత్నియును; తానున్ = తను; కూరిమి = ఆపేక్ష; మనమునన్ = మనసులో; పెనగొనగన్ = పెనవేసుకొనగా; ఆ = ఆ; కుమారునిన్ = పుత్రుని; అనిశంబున్ = ఎల్లప్పుడు; ముద్దుజేయుచున్ = ముద్దుచేస్తూ; ఉండెను = ఉండెను; జనవర = రాజా {జన వర - జనులకు వరుడు (పతి), రాజు}; వాత్సల్యము = ఆపేక్ష; అత్మన్ = మనసును; సందడిగొనగన్ = సందడించుచుండగా.
భావము:
రాజా! పుత్రవాత్సల్యం ఆత్మలో పొంగి పొరలగా అజామిళుడు, అతని భార్య ఆ కొడుకును సదా ముద్దుచేస్తూ ఉండేవారు.