పోతన తెలుగు భాగవతము

6-121-క.

డెందంబు పుత్రు వలనం
జెందిన దని తలఁప వలదు శ్రీపతి పే రే
చందమున నైనఁ బలికిన
నందకధరుఁ డందుఁ గలఁడు నాథుం డగుచున్.

టీకా:

డెందంబు = మనసు; పుత్రు = కుమారుని; వలనన్ = వలన; చెందినది = సంబంధించినది; అని = అని; తలపన్ = అనుకొన; వలదు = వద్దు; శ్రీపతి = నారాయణుని {శ్రీపతి - శ్రీ (లక్ష్మీదేవి) పతి (భర్త), విష్ణువు}; పేరు = నామమును; ఏ = ఎట్టి; చందమునన్ = విధముగ; ఐనన్ = అయినప్పటికిని; పలికిన = పలికినట్లయిన యెడల; నందకధరుడు = నారాయణుడు {నందకధరుడు - నందకము యనెడి ఖడ్గమును ధరించెడివాడు, విష్ణువు}; అందున్ = దానిలో; కలడు = ఉన్నాడు; నాథుండు = పాలించెడివాడు; అగుచున్ = అగుచూ.

భావము:

ఇతడు “నారాయణా!” అని పిలిచినప్పుడు ఇతని మనస్సు కుమారుని మీద ఆసక్తమై ఉన్నదని మీరు అనుకోవద్దు. భగవంతుని పేరును ఏ విధంగా పలికినా శ్రీహరి రక్షకుడై అందులోనే ఉంటాడు.