పోతన తెలుగు భాగవతము

5.2-129-క.

"మునివర! లోకచరిత్రం
బనుపమము మహావిచిత్ర మగునట్లుగ నా
కును వినిపించితి వంతయుఁ
బనుపడి నా చిత్తమందుఁ బాయక నిలిచెన్."

టీకా:

ముని = మునులలో; వర = ఉత్తముడా; లోక = లోకముల యొక్క; చరిత్రంబు = చరిత్ర; అనుపమము = సాటిలేనిది; మహా = మిక్కిలి; విచిత్రము = ఆశ్చర్యకరముగ; అగునట్లుగ = ఉండునట్లు; నా = నా; కునున్ = కు; వినిపించితి = చెప్పితివి; అంతయున్ = అదంతా; పనుపడి = నాటుకొని; నా = నా యొక్క; చిత్తము = మనసు; అందున్ = లో; పాయక = విడువక; నిలిచెన్ = స్థిరపడినవి;

భావము:

“మునీంద్రా! అతల వితలాది లోకాల స్వరూపాలను నా మనస్సులో నాటే విధంగా నీవు విశదీకరించావు. ఆ లోకాలన్నీ ఒకదాని కొకటి సాటిలేనివి. పైగా చాల చిత్ర విచిత్రమైనవి”.