పోతన తెలుగు భాగవతము

10.2-1249-క.

దనుజుఁడు దన వెనువెంటం
జనుదే ముల్లోకములను సంత్రాసముఁ గై
కొని పాఱ, సురలు మనములఁ
దనికిరి దానికిని బ్రతివిధానము లేమిన్.

టీకా:

దనుజుడు = దానవుడు; తన = తనకు; వెనువెంటన్ = వెనుకనే; చనుదేన్ = వచ్చుచుండగా; ముల్లోకములను = ముల్లోకములను; సంత్రాసమున్ = భయమును పొందుట; కైకొని = చేపట్టి; పాఱన్ = పారిపోవుట; సురలున్ = దేవతలు; మనములన్ = మనసు లందు; తనికిరి = తలకిరి, భయపడిరి; దాని = దాన; కిన్ = కి; ప్రతివిధానము = ప్రతీకారము; లేమిన్ = లేకపోవుటచేతను.

భావము:

వృకాసురుడు శివుడిని తరుముకుంటూ వెళ్ళాడు. ముల్లోకాలూ భీతిల్లాయి. మునులు దేవతలు కర్తవ్యం తెలియక భయకంపితలై తల్లడిల్లిపోయారు.