పోతన తెలుగు భాగవతము

10.2-564-శా.

శౌర్యాటోప విజృంభణంబుల సరోజాతాక్షుసూనున్ సురా
హార్యస్థైర్యుని మీఁద నేయ నతఁ డుద్యద్భూరిబాహాబలా
వార్యుండై శితసాయకాలి నవి మాయం జేసినన్ దేవతా
తూర్యంబుల్‌ దివి మ్రోసె; నంత నతఁ డస్తోకప్రతాపోన్నతిన్.

టీకా:

శౌర్య = శౌర్యముచేత; ఆటోప = ఉత్సుకతచేత; విజృంభణంబులన్ = విజృంభించుటచేత; సరోజాతాక్షుసూనున్ = సాంబుని {సరోజాతాక్షు సూనుడు - సరోజాతాక్షుడు (కృష్ణుడు) యొక్క సూనుడు (కొడుకు), సాంబుడు}; సురాహార్య = మేరుపర్వతమంత ధైర్యంతో; స్థైర్యుని = చలింపకనుండువాని; మీదన్ = పైన; వేయన్ = ప్రయోగించగా; అతడున్ = అతడు, సాంబుడు; ఉద్యత్ = ఉప్పొంగుచున్న; భూరి = మిక్కుటమైన; బాహాబలా = భుజబలముచేత; అవార్యుండు = అడ్డగింపరానివాడు; ఐ = అయ్యి; శిత = వాడియైన; సాయిక = బాణముల; ఆలిన్ = సమూహముచేత; అవి = వానిని; మాయన్ = నశింప; చేసినన్ = చేయగా; దేవతా = దేవతల; తూర్యంబులు = వాయిద్యములు; దివిన్ = ఆకాశమున; మ్రోసెన్ = మోగినవి; అంతన్ = పిమ్మట; అతడున్ = అతడు; అస్తోక = మిక్కుటమైన {అస్తోకము - తక్కువకానిది,అధికమైనది}; ప్రతాప = శౌర్యము యొక్క; ఉన్నతిన్ = గొప్పదనముచేత.

భావము:

ఈవిధంగా మేరుపర్వతంతో సమానమైన ధైర్యంగల కృష్ణకుమారుడు సాంబుడి మీద కౌరవులు పరాక్రమంతో విజృంభించి బాణాలను ప్రయోగించారు. అతడు ఆకాశంలో దేవ దుంధుభులు మ్రోగుతుండగా, అతిశయించిన భుజబల శౌర్యాలతో, కౌరవులు తనపై వేసిన బాణాలు అన్నింటినీ ధ్వంసం చేసాడు.