పోతన తెలుగు భాగవతము

10.2-466-క.

అనఘా! మునుపడఁ గశ్యపుఁ
డను విప్రున కే నకల్మషాత్ముఁడనై యి
చ్చిన గోవు దప్పి నా మం
దను గలసినఁ దెలియలేక తగ నా గోవున్.

టీకా:

అనఘా = పాప రహితుడా; మునుపడన్ = ఇంతకు ముందు; కశ్యపుడు = కశ్యపుడు; అను = అనెడి; విప్రున్ = బ్రాహ్మణుని; కిన్ = కి; ఏన్ = నేను; అకల్మషుడను = కపటము లేనివాడను; ఐ = అయ్యి; ఇచ్చిన = దానముచేసిన; గోవు = ఆవు; తప్పి = తప్పిపోయి; నా = నా యొక్క; మందను = ఆవులమందలో; కలసినన్ = కలిసిపోగా; తెలియలేక = కనుగొనలేక; తగన్ = చటుక్కున; ఆ = ఆ; గోవున్ = ఆవును.

భావము:

ఓ పుణ్యపురుషా! అంతకు ముందు నేను కశ్యపుడనే విప్రుడికి పవిత్ర హృదయంతో దానముగా ఇచ్చిన గోవు తప్పిపోయి తిరిగివచ్చి నా ఆలమందలో కలసిపోయింది. ఆ విషయం తెలియక ఆ గోవును....