పోతన తెలుగు భాగవతము

10.1-462-క.

విందులకును బ్రహ్మసుఖా
నందం బై భక్తగణమునకు దైవత మై
మందులకు బాలుఁ డగు హరి
పొందుఁ గనిరి గొల్ల; లిట్టి పుణ్యులు గలరే?"

టీకా:

విందుల్ = చుట్టములు, ఙ్ఞానులు; కును = కు; బ్రహ్మ = అత్యధికమైన; సుఖ = సౌఖ్యము; ఆనందంబున్ = ఆనందము కలిగించునది; ఐ = అయ్యి; భక్త = భక్తుల; గణమున్ = సమూహముల; కున్ = కు; దైవతము = మిక్కిలి సేవింపదగినవాడు {దైవము - దైవతరము - దైవతమము}; ఐ = అయ్యి; మందులు = అఙ్ఞానుల; కున్ = కు; బాలుడు = చిన్నపిల్లవాడు; అగు = ఐన; హరిన్ = శ్రీకృష్ణుని; పొందు = చేరిక; కనిరి = పొందిరి; గొల్లలు = యాదవులు; ఇట్టి = ఇంతటి; పుణ్యులు = పుణ్యాత్ములు; కలరే = ఉన్నారా, ఉండరు.

భావము:

జ్ఞానులకు బ్రహ్మానంద స్వరూపుడూ, భక్తులకు ఆరాధ్య దైవమూ అయిన ఆ భగవంతుడు; అజ్ఞానులకు బాలుని వలె కనిపిస్తున్నాడు. ఆయన ఎవరు ఏ విధంగా భావిస్తే ఆ విధంగా అనుగ్రహించేవాడు. అటువంటి కృష్ణుని సాన్నిధ్యాన్ని ఆ గోపాలకులు పొందారు. ఆహ! ఇంతటి పుణ్యాత్ములు ఎక్కడైనా ఉన్నారా!”