పోతన తెలుగు భాగవతము

10.1-452-క.

“ఆపదలమీఁద నాపద
లీ పాపనిఁ జెంది తొలఁగె; నీ యర్భకుపై
వే పడిన ఖలులు దహనుని
వైపున శలభముల పగిదిఁ బడిరి ధరిత్రిన్.”

టీకా:

ఆపద = ప్రమాదము, విపత్తు; మీదన్ = తరువాత; ఆపదలు = విపత్తులు; ఈ = ఈ; పాపనిన్ = కుఱ్ఱవానికి; చెంది = కలిగి; తొలగెన్ = తప్పిపోయినవి; ఈ = ఈ; అర్భకుని = పిల్లవాని; పైన్ = మీద; వేపడిన = వేగిరంగా వచ్చి మీద పడిన, కలియబడిన; ఖలుల = దుష్టులు; దహనుని = మంటల; వైపున్ = లోనికి; శలభముల = మిడుతల; పగిదిన్ = వలె; పడిరిధరిత్రిన్ = నేలకూలిపొయిరి, చచ్చిరి.

భావము:

“ఈ లేతపాపనికి ఆపదలపై ఆపదలు వచ్చినట్లే వచ్చి తొలగిపోయాయి. పసివాడు కదా అని కృష్ణుడిపైకి విజృంభించిన దుర్మార్గులు ఎవరైనా సరే అగ్నిలో పడిన మిడతలలాగా భస్మమైపోయారు”