దశమ స్కంధము - పూర్వ : గుహ్యకులు కృష్ణుని పొగడుట
- ఉపకరణాలు:
"ఈ పాదపములు గూలఁగ
నీ పాపఁ డులూఖలమున నిటు బద్ధుండై
యే పగిది బ్రతికెఁ? గంటిరె;
వాపోవఁడు; వెఱవఁ; డెట్టివాఁడో యితఁడున్.
టీకా:
ఈ = ఇంతటి; పాదపములున్ = వృక్షములు {పాదపము - వేళ్ళతో నీరుతాగునది, చెట్టు}; కూలగన్ = పడిపోగా; ఈ = ఈ; పాపడు = చిన్నపిల్లవాడు; ఉలూఖలమునన్ = రోటికి; ఇటు = ఇలా; బద్ధుండు = బంధింపబడినవాడు; ఐ = అయ్యి; ఏ = ఏ; పగిదిని = విధముగా; బ్రతికెన్ = జీవించి ఉన్నాడు; కంటిరె = చూసారా (ఈవింత); వాపోవడు = ఏడువడు; వెఱవడు = బెదరడు; ఎట్టివాడో = ఎంత ధైర్యవంతుడో; ఇతడున్ = ఇతను.
భావము:
“అయ్యో! ఇంత పెద్ద చెట్లు ఇలా కూలిపోతే, ఇలా రోటికి కట్టివేయబడి ఉన్న ఈ చంటిపిల్లాడు ఎలా బ్రతికి ఉన్నాడో? చూశారా! ఏడవనూ లేదు, భయపడనూ లేదు. ఏం పిల్లాడురా బాబూ వీడు?