దశమ స్కంధము - పూర్వ : నందోద్ధవ సంవాదము
- ఉపకరణాలు:
అన్నా! భద్రమె? తల్లిదండ్రుల మమున్ హర్షించి చింతించునే?
తన్నుం బాసిన గోపగోపికల మిత్రవ్రాతమున్ గోగణం
బు న్నిత్యంబు దలంచునే? వన నదీ భూముల్ ప్రసంగించునే?
వెన్నుం డెన్నఁడు వచ్చు నయ్య! యిట మా వ్రేపల్లెకు న్నుద్ధవా?
టీకా:
అన్నా = సోదరుడా; భద్రమే = కుశలమేనా; తల్లిదండ్రులన్ = అమ్మానాన్నలను; మమున్ = మమ్మల్ని; హర్షించి = సంతోషించి; చింతించునే = తలచుకొనునా; తన్నున్ = అతనిని; పాసిన = ఎడబాసినట్టి; గోప = గోపకుల; గోపిక = గోపికాస్త్రీల; మిత్ర = స్నేహితుల; వ్రాతమున్ = సమూహములను; గో = ఆవుల; గణంబున్ = సమూహములను; నిత్యంబున్ = అస్తమాను; తలచునే = గుర్తుచేసుకొనుచుండునా; వన = అడవి; నదీ = నదుల; భూముల్ = ప్రదేశములను; ప్రసంగించునే = చెప్పుతుండునా; వెన్నుండు = కృష్ణుడు {విష్ణువు (ప్ర) - వెన్నుడు (వి)}; ఎన్నడున్ = ఎప్పుడు; వచ్చును = వచ్చును; అయ్య = తండ్రీ; ఇట = ఇక్కడి; మా = మా యొక్క; వ్రేపల్లె = గొల్లపల్లె; కున్ = కి; ఉద్ధవా = ఉద్ధవుడా.
భావము:
అన్నా! ఉద్ధవా! మమ్మల్ని తల్లితండ్రులను కృష్ణుడు సంతోషంతో తలచుకొంటూ ఉంటాడా? తనకి దూరంగా ఉంటున్న గోపగోపికలనూ, చెలికాండ్రనూ, ఆలమందలనూ ఎప్పుడూ గుర్తుచేసుకుంటూ ఉంటాడా? ఇక్కడి వనాలనూ నదులను గూర్చి ముచ్చటిస్తూ ఉంటాడా? వెన్నుడు ఇటు మా వ్రేపల్లెకు ఎప్పుడు వస్తాడయ్యా?