పోతన తెలుగు భాగవతము

10.1-1363-క.

శౌరి నెఱిఁజొచ్చి కరములఁ
గ్రూరగతిం బట్టి త్రిప్పి కుంభిని వైచెన్
శూరుం గలహ గభీరున్
వీరుం జాణూరు ఘోరు వితతాకారున్.

టీకా:

శౌరి = కృష్ణుడు {శౌరి - శూరుని మనుమడు, కృష్ణుడు}; నెఱిన్ = నిండుగా; చొచ్చి = చొరవచూపి; కరములన్ = చేతులతో; క్రూర = క్రూరమైన; గతిన్ = విధముగా; పట్టి = పట్టుకొని; త్రిప్పి = తిప్పి; కుంభినిన్ = నేలపైన; వైచెన్ = పడవేసెను; శూరున్ = మహావీరుని; కలహ = పోరాటమునందు; గభీరున్ = గాంభీర్యము కలవానిని; వీరున్ = సత్తా కలవానిని; చాణూరున్ = చాణూరుని; ఘోరున్ = భయంకరుడైనవానిని; వితత = గొప్ప; ఆకారున్ = రూపము కలవానిని.

భావము:

పరాక్రమవంతుడూ, యుద్ధమందు గంభీరుడూ, భీతిగొలిపేవాడూ, దొడ్డ దేహం కలవాడూ, వీరుడూ అయిన చాణూరుడిని కృష్ణుడు చొరవగా చొచ్చుకుపోయి కర్కశంగా వాడి చేతులు పట్టుకుని గిరగిర త్రిప్పి నేలపై పడదోసాడు.