పోతన తెలుగు భాగవతము

10.1-1284-క.

సురరాజు వింటికైవడి
గురుతరమై భూరివీరగుప్తంబై దు
స్తరమైన విల్లు పొడగని
నరులు వల దనంగ బిట్టు నగి వికసితుఁడై.

టీకా:

సురరాజు = ఇంద్రుని; వింటి = ధనుస్సు; కైవడి = వలె; గురుతరము = మిక్కిలి పెద్దది {గురుతము - గురుతరము - గురుతమము}; ఐ = అయ్యి; భూరి = అనేకులైన; వీర = శూరులచేత; గుప్తంబు = కాపాడబడుచున్నది; ఐ = అయ్యి; దుస్తరము = సాధించుటకు రానిది; ఐన = అయినట్టి; విల్లున్ = ధనుస్సును; పొడగని = కనుగొని, చూసి; నరులు = అక్కడివారు; వలదు = వద్దు; అనంగన్ = అని చెప్పుచుండగా; బిట్టు = గట్టిగా; నగి = నవ్వి; వికసితుడు = ఉల్లాసము కలవాడు; ఐ = అయ్యి.

భావము:

దేవేంద్రుడి ధనుస్సు వలె మిక్కిలి గొప్పదైనది. మేటి వీరులచే రక్షింపబడుతున్నది, పట్టరాని అయిన ఆ ధనుస్సును కృష్ణుడు చూసాడు. రక్షకులు వద్దంటుంటే విప్పారిన మోముతో పక్కున నవ్వి. . .