పోతన తెలుగు భాగవతము

పోతన తెలుగు భాగవతము

దశమ స్కంధము - పూర్వ : వ్యోమాసురుని సంహారించుట

  •  
  •  
  •  

10.1-1187-ఉ.
  • ఉపకరణాలు:
  •  
  •  
  •  

వీరుఁడు మాధవుం డఖిలవేది నిశాచరభేది నవ్వుతో
"నౌ! నిశాట! దొంగతన చ్చుపడెన్ నెఱదొంగ వౌదు; వా
భీరుల నెల్ల శైలగుహఁ బెట్టితి చిక్కినవారిఁ బెట్టరా;
రా" యటంచుఁ బట్టె మృగరాజు వృకాఖ్యముఁ బట్టు కైవడిన్.

టీకా:

వీరుడు = కృష్ణుడు {వీరుడు - వీరత్వము అదికముగా కలవాడు, కృష్ణుడు}; మాధవుండు = కృష్ణుడు {మాధవుడు - మా (లక్ష్మీదేవి) ధవుడు (భర్త), విష్ణువు}; అఖిలవేది = కృష్ణుడు {అఖిలవేది – సమస్తము నెఱిగిన వాడు, విష్ణువు}; నిశాచరభేది = కృష్ణుడు {నిశాచరభేది - రాక్షసులను హింసించువాడు, విష్ణువు}; నవ్వుతోన్ = నవ్వుతూ; ఔరా = అబ్బో; నిశాట = రాక్షసుడ; దొంగతనము = చోరకళ; అచ్చుపడెన్ = బహు చక్కగా కుదిరినది; నెఱదొంగవు = గొప్పదొంగవు; ఔదువు = అయినవాడవే; ఆభీరులన్ = గోపకులను; ఎల్లన్ = అందరను; శైల = కొండ; గుహన్ = గుహలో; పెట్టితి = పెట్టావు; చిక్కిని = మిగిలిన; వారిన్ = వారినికూడ; పెట్టరా = పెట్టుము; రార = తొందరగా రమ్ము; అటన్ = అని; అంచున్ = అనుచు; పట్టెన్ = పట్టుకొనెను; మృగరాజు = సింహము {మృగరాజు - మృగములందు రాజువంటిది, సింహము}; వృకాఖ్యమున్ = తోడేలులాంటి వానిని; పట్టు = పట్టుకొనెడి; కైవడిన్ = విధముగ.

భావము:

సర్వజ్ఞుడూ, గర్వాంధులైన దానవులను రూపుమాపే వాడూ, మహావీరుడూ, అయిన కృష్ణ మాధవుడు నవ్వుతూ “ఓరోరీ! రాక్షసా! నీ గుట్టు బట్టబయలైంది. నీవు గడిదేరిన గజదొంగవి. గొల్లపిల్లలను అందరినీ కొండగుహలో దాచిపెట్టావు. మిగతావాళ్ళని కూడా దాచేద్దువుగాని. రారా” అంటూ సింహము తోడేలును పట్టుకున్నట్లు వాడిని ఒడిసి పట్టుకున్నాడు.