పోతన తెలుగు భాగవతము

10.1-1059-క.

తియ్యవిలుకాఁడు డీకొని
వ్రయ్యలుగాఁ దూఱనేసె వనితల మనముల్
నియ్యాన యింక నైనం
గుయ్యాలింపం గదయ్య! గోవింద! హరీ!"

టీకా:

తియ్యవిలుకాడు = మన్మథుడు {తియ్యవిలుకాడు - తియ్యని (చెరకుగడ) విల్లుగా కలవాడు, మన్మథుడు}; డీకొని = తాకి; వ్రయ్యలుగాన్ = ముక్క లగునట్లు; తూఱన్ = బాణములను; ఏసె = వేసెను; వనితల = స్త్రీల; మనముల్ = మనస్సులను; నీ = నీమీద; ఆన = ఒట్టు; ఇంకనైనన్ = ఇప్పటికైనా; కుయ్యి = మొర; ఆలింపగదయ్య = వినుము; గోవింద = కృష్ణా {గోవిందుడు - వేదవాక్కులచే ఎరుగదగిన వాడు, విష్ణువు}; హరీ = కృష్ణా.

భావము:

ఓ గోవిందా! ముకుందా! కృష్ణా! తియ్యని బాణాలు వేసే మన్మథుడు మా మగువల నెదిరించి గుండెలు పగిలేలా బాణాలు వేసాడు. అవును నిజంగానే వేసాడు. ఇకనైనా మా మొరాలకించవయ్యా!”