దశమ స్కంధము - పూర్వ : వరుణునినుండి తండ్రి దెచ్చుట
- ఉపకరణాలు:
ఎఱుఁగఁడు వీఁడు నా భటుఁ డొకించుక యైన మనంబులోపలం
దెఱకువ లేక నీ జనకుఁదెచ్చె; దయం గొనిపొమ్ము; ద్రోహమున్
మఱవుము; నన్ను నీ భటుని మన్నన చేయుము; నీదు సైరణన్
వఱలుదుఁ గాదె యో! జనకవత్సల! నిర్మల! భక్తవత్సలా! "
టీకా:
ఎఱుగడు = తెలిసినవాడుకాదు; వీడు = ఇతను; నా = నా యొక్క; భటుడు = సేవకుడు; ఇంచుక = అతికొంచెము; ఐనన్ = అయినను; మనంబు = మనసు; లోపలన్ = అందు; తెఱకువ = తెలివితేటలు; లేకన్ = లేకపోవుటచేత; నీ = నీ యొక్క; జనకున్ = తండ్రిని; తెచ్చెన్ = తీసుకు వచ్చెను; దయన్ = దయతో; కొనిపొమ్ము = తీసుకొని వెళ్ళిపొమ్ము; ద్రోహమున్ = కీడును; మఱవుము = మరచిపొమ్ము; నన్నున్ = నన్ను; నీ = నీ యొక్క; భటుని = సేవకుడను; మన్ననచేయుము = మన్నింపుము; నీదు = నీ యొక్క; సైరణన్ = ఓర్పుచేత; వఱలుదున్ = వర్తించెదను; కాదె = కదా; ఓ = ఓ; జనక = తండ్రియెడల; వత్సల = వాత్సల్యము కలవాడ; నిర్మల = పరిశుద్ధుడా; భక్త = భక్తుల యెడ; వత్సలా = వాత్సల్యము కలవాడ.
భావము:
పితృభక్తి పరాయణా! క్షమాగుణ శోభితా! నిర్మల హృదయం కల భక్తుల యందు ప్రేమ కలవాడా! ఏ మాత్రం తెలివి లేకుండా నా భృత్యుడు వీడు నీ తండ్రిని ఇక్కడికి తీసుకొచ్చాడు. దయచేసి నీ తండ్రిని తీసుకు పొమ్ము. చేసిన తప్పు మన్నించి, నన్ను నా భటుణ్ణి రక్షించు.”