ద్విపదభాగవతం - కల్యాణకాండ : ఉషాకన్య విరహము
కలలోని సేఁత నిక్కముగాఁగ దలఁచి
కళవలపడు మేను గరుపార నిలుచు;
దిక్కులు పరికింపుఁ దెలిసియారూప
మెక్కడ బొడగాన కెంతయు వగచి; 790
కొలఁదినై ప్రహ్లాదకులపయోరాసి
“కలఁపగాఁబుట్టిన కట్టడినైతి;
ఏమని యెఱిఁగింతు నీముటలొరుల
కేమిగాఁగలదకో; ఇటమీఁద” ననుచుఁ
గలఁగుఁ జేట్పాటున కడు చిన్నబోవు;
పలుకనేరక డిల్లపడు; మారుమాటఁ
బొరిపొరి నాలించుఁ బువ్వుపాన్పునను
బొరలు గ్రమ్మఱ నిద్రవోచూచు లేచు;
ఎలుఁగెత్తి యిందురావే యని పిలుచు;
తలుపులోనున్న యాతని రమ్యమూర్తిఁ
దలపోయుఁ దలయూఁచుఁ దన్నుఁదా మఱచు;
వలరాజు చెలిమికి వంతలోఁగుందుఁ
జెక్కునఁ జెయిఁజేర్చి చింతించునంత
నెక్కొన్నఁదగ వేఁడి నిట్లూర్పు వుచ్చు;
నొగలు; హాయనుచుఁ గన్నుల నీరునించు;
మొగమెత్తకంగుటంబున నేల వ్రాయు;
పులకించు; చమరించుఁ బొరిమూర్ఛఁబోవు;
అలుగు; నాతని యొప్పు నంతంత పొగడు;
పొరి కాముఁడాడించు బొమ్మచందమునఁ
బరవశయై పంచ బాణాగ్నిశిఖల 800
కగ్గమై యందంద యాఱడిపొందు;
దిగ్ధనలేచి భీతిల్లి శ(య్య)వ్రాలు;
గోరికెలాతనిఁ గోరి రేకెత్తఁ
గూరుకుఁ గానక కొందలమందు.
ఈ భంగి మదనాగ్ని నెరియుచునున్న
నాభామచెలియ కుంభాండునిపుత్రి
చిత్రరేఖనుపేరఁ జెన్నారు లేమ
మైత్రి వాటించి యమ్మగువకిట్లనియె.