ద్విపదభాగవతం - మధురకాండ : శ్రీ కృష్ణుఁడు తన్నుపచరించిన పట్టుశాలి ననుగ్రహించుట
జనుచున్నచోఁ బట్టుశాలి యొక్కరుఁడు
తన నేర్పుమెఱసి వస్త్రమునేసి వేడ్క
మనుజేంద్రునకు నిచ్చి మన్నన వడయఁ
గొనిపోవుచు[ను] మ్రోల గోవిందుఁ గాంచి
(యనుపమ) భక్తితో నడుగుల కెఱఁగి
తన చేతి చీర ముందట బెట్టి నిలిచి;
“యవధరింపుము కృష్ణ! అంభోజనయన!
తవిలి పుణ్యుఁడ నైతి ధన్యుఁడ నైతి
(నా పద్మజాదుల) కందగరాని
నీ పాదము (లభించె) నిఖిలలోకేశ!
మునిలోకనుతపాద! మురవైరికృష్ణ!
(కొనుము యీపుట్టంబు గోవింద!” యనినఁ) - 50
గనిశౌరి కరుణ (సకలకామ్యములును)
తన లోకమును నిచ్చి దన్యునిఁ జేసె